Połączenie belek nakładką typu "T"

Połączenie kleszczy z krokwią lub osadzenie belki stropowej w podciągu wymaga specjalnego połączenia uwzględniającego specyfikę danego węzła konstrukcyjnego. Zadaniu temu może sprostać makro o nazwie nakładka typ (T). W systemie Dietrich's wyróżniamy 3 rodzaje połączeń nakładkowych łączących belki w różnym układzie:

• nakładka końcowa typ (L)

• nakładka typ (X)

• nakładka typ (T)

Nakładka typ (T)

Dwa elementy nachylone do siebie pod pewnym kątem (w zakresie od 0,1° do 179,9°) oraz leżące w tej samej płaszczyźnie możemy połączyć ze sobą poleceniem 6 narzędzia – 4 nakładki – 5 nakładka typ (T) (D-CAM 3-8-5). Połączenie to skróci lub wydłuży pierwszy ze wskazanych elementów do punktu ich styku. Drugi ze wskazanych elementów nie zmieni swojej długości. W przypadku skracania ważny jest punkt selekcji elementów:

Nakładka tworzy wycięcia w elementach zgodne z ich kątem nachylenia. Koniec pierwszego elementu zostaje docięty zgodnie z położeniem sąsiedniej belki. O kształcie nakładki decyduje użytkownik poprzez parametry:

• strona wycięcia – element 1 – określa z której strony powstanie wycięcie w elemencie, który zostanie wskazany jako pierwszy:

• • automat – system sam określa stronę wycięcia

    • wybór – użytkownik w sposób graficzny wskazuje stronę wycięcia w pierwszym elemencie

    • C/D/E/F – użytkownik z góry określa stronę wycięcia w pierwszym elemencie. Jeśli będzie ona niezgodna z wzajemnym położeniem łączonych elementów system poinformuje o tym specjalnym komunikatem po wskazaniu belek.

• głębokość wycięcia – pozwala wybrać metodę określenia głębokości nakładek w łączonych elementach:

  • na pół – dzieli część wspólną łączonych elementów na pół

  

  • stała elem nr 1 - pozwala z góry określić głębokość wycięcia w pierwszym elemencie

  • stała elem nr 2 - pozwala z góry określić głębokość wycięcia w drugim elemencie

• stała głębokość (T) – określa głębokość wycięcia we wskazanym pierwszym lub drugim elemencie. Opcja jest aktywna, gdy głębokość wycięcia określona jest jako stała elem nr 1 lub stała elem nr 2

• typ wycięcia - element 2 - pozwala określić rodzaj obróbki w elemencie 2 w przypadku gdy element 1 nie przechodzi przez całą jej szerokość:

  • pełny - tworzy obróbkę przelotowa w elemencie 2 (wycięcie)

  

  • ograniczony - tworzy obróbkę nieprzelotowa w elemencie 2 (gniazdo otwarte/ukośny wręb)

• szczelina wycięcia - element 2 (L) - powiększa wymiary obróbki w elemencie 2 na każdą ze stron obróbki o wartość zadaną przez użytkownika.

• skrócenie/wydłużenie - element 1 (V) - wartość o jaką użytkownik może skrócić (-) lub wydłużyć (+) element 1 względem krawędzi elementu 2 (zewnętrznej krawędzi połączenia)

• ścięcie (LW) - wysokość dodatkowego, prostopadłego zakończenia elementu 1. Redukuje ono kąt ostry powstały po dopasowaniu elementów połączeniem. Opcja ta zadziała jeśli kąt między łączonymi belkami jest inny niż 90°.

• wpuszczenie (V) - pozwala na wpuszczenia całego przekroju elementu 1 w element 2 na określona przez użytkownika głębokość. Zależnie od wzajemnego usytuowania i wysokości łączonych belek, element 2 może otrzymać obróbkę typu wycięcie lub gniazdo otwarte. Opcja ta zadziała tylko wtedy jeśli kąt między łączonymi belkami jest równy 90°

• ilość otworów - pozwala na wprowadzenie dodatkowej obróbki wiercenia przelotowego w obydwu łączonych elementach

  • brak - obróbka wiercenia nie powstanie

  

  • jeden - powstanie jedno wiercenie w geometrycznym środku obróbki

  • przecięcie osi - powstanie jedno wiercenie w osiach łączonych belek

  • dwa - powstaną dwa wiercenia w określonym przez użytkownika rozstawie

• średnica otworu (D) - wartość średnicy wiercenia

• odsunięcie otworu (BV1)/(BV2) - wartości określające rozstaw wierceń względem siebie oraz łączonych elementów. Opcja aktywna w przypadku gdy ilości otworów określona jest na dwa